Στον γαλανό ουρανό της πατρίδας μου
πετάνε οι πιο απρόσμενες ελπίδες
Στον αφρισμένο γιαλό των νησιών μας
κολυμπάνε τα πιο κρυφά μας όνειρα
Προσδοκίες και ελπίδες γενεών γενναίων
παρελθόν και μέλλον των αιώνια νέων …
Οι καιροί των παιδικών μου χρόνων
ανέπαφοι καταυλισμοί του παρελθόντος
που με φιλοξενούν στα τσαντίρια τους
και με κερνούν τις θύμησες
στα κρυστάλλινα ποτήρια αποχαιρετισμού
για να καταπίνω την ανάμνηση
και να χωνεύω τους λυγμούς
Μια ανεπαίσθητη κηλίδα από φως
αναβλύζει στη σκέψη μου
σαν αναπάντεχο γέλιο τ’ ουρανού
σαν σιωπηλή υπόσχεση
σαν όραμα μιας χαραυγής
© Έμυ Τζωάννου
Ποιητική συλλογή : Της Ψυχής μου οι Θάλασσες
‘’Au ciel bleu de mon pays’’
Au ciel bleu de mon pays
Volent les espoirs les plus inattendus,
Sur le rivage en écume de mes îles
Nagent nos rêves les plus secrets,
Attentes et espérances de braves générations,
Passé et avenir de jeunes éternels…
Mes années d’enfance
Bivouacs intacts du passe
Qui m’offrent l’hospitalité dans leurs taudis
Et me servent des souvenirs
Dans des verres en cristal des adieux,
Pour avaler le souvenir
Et digérer les sanglots.
Une imperceptible lueur
Jaillit de ma pensée,
Comme un rire inattendu du ciel,
Comme une promesse silencieuse,
Comme la vision d’une aube.
traduits en français par
Paraskévie V. Molari
enseignante, traductrice, chercheur
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου