Στη ροή της μοίρας

Προεξέχουν τα δάκρυα
σε βλέμμα σιωπής

Ωκεανοί αναστεναγμών
 ροή μοίρας …

© Έμυ Τζωάννου

Αν βυθιστείς …

Αν βυθιστείς στη σπηλιά της σιωπής μου
και τη διασχίσεις …
θα ακούσεις όσα έχει να σου πει …

©  Έμυ Τζωάννου

Θρηνώ ...

Θρηνώ ηττημένους έρωτες
συντηρώ λάγνες ελπίδες
ξοδεύω ζωής κηλίδες
θωπεύω φιγούρες ονείρων
επιλέγω ακατάπαυστους πόθους

Ακολουθώ του πεπρωμένου τον θρίαμβο
ξεδιπλώνω αναίμακτους μονόλογους
αιωρούμαι σε χαμένες επιθυμίες
παραβιάζω τους καθρέφτες των μυστικών
εξαργυρώνω το ανάστημα της αυταπάτης

Αποχωρώ από ακονισμένα σκηνικά
εξατμίζοντας – εξαγνίζοντας
τα ίχνη μου …

©  Έμυ Τζωάννου

Γράφω ...

Γράφω για να νοιώθω ζωντανή, αναζητώντας τη λύτρωση μέσα από τη μορφή του λόγου.
Συνειδητοποιώ ότι υπάρχω, είμαι ζωντανή και εκφράζομαι, αποτυπώνοντας – απεικονίζοντας τα γεννήματα του μυαλού μου.
Έτσι γεμίζω την ψυχή μου και το πνεύμα μου !
Ανοίγομαι με ανοιχτά πανιά στην αέναη θάλασσα της έμπνευσης και αφήνομαι στη μαγική δίνη της, που με οδηγεί στην … υπέρβαση …  

©  Έμυ Τζωάννου

Υφαίνοντας …

Στις εξάρσεις της μνήμης
που αναβλύζουν
πλέει ο νους …

υφαίνοντας
ιστούς  συναισθημάτων
στους γεωγραφικούς τόπους
της θύμησης

©  Έμυ Τζωάννου

Pανίσματα ποιημάτων

Άς κυλάνε
αργά στο χρόνο
τα ρανίσματα
των ποιημάτων μου

κηλίδες αίματος
σημεία αναφοράς
γεωγραφικοί σταθμοί
της έναστρης ζωής μου

(c)  Έμυ Τζωάννου

Προσκύνησες ;

Ψηλάφησες ποτέ
το άχραντο κορμί μου ;

Διασκόρπισες τα φιλιά σου
στις καυτές πτυχές του ;

Ήπιες τους χυμούς
των δακρύων του ;

Προσκύνησες τη σπηλιά
του πάθους του ;

©  Έμυ Τζωάννου

Υποδόριες ελπίδες

Υποδόριες ελπίδες
ανατινάχτηκαν ουρλιάζοντας …

Αποδήμησαν έφιππες
στης φαντασίας
τις χαράδρες

©  Έμυ Τζωάννου

Ρέεις ...

Του έρωτα η υπερβολή
φαντάζει
θεριεύει
απογειώνει 

Ενδοφλέβια ρέεις στο κορμί μου

©  Έμυ Τζωάννου