Το πέλαγος

Το πέλαγος

Το πέλαγος αγρυπνά
για να υμνεί
τις εύφλεκτες ρότες
που αμφιταλαντεύονται
αν θα πάνε ανατολικά ή δυτικά
με την πορεία του ανέμου

Το πέλαγος καιροφυλακτεί
και συλλαμβάνει τα ασύλληπτα
αντανακλώντας τις εικόνες
στον κυλιόμενο χρόνο
παραπλανώντας το αιέν
στού ουρανού τα περάσματα

Το πέλαγος δακρύζει
αντικρύζοντας
ακατανόητα – παράτονα - παράδοξα
στις φουρτούνες των καιρών
να συντελούνται
στα μονοπάτια των κυμάτων

Κι έτσι, απαρηγόρητο
αναλογίζεται ναυάγια
που ξεδιπλώθηκαν μπρός στα μάτια του
μολύνοντας - απηχώντας
στα αυτιά του
μνήμες και ταξίδια
που χύθηκαν στις θαλάσσιες στράτες


κι όσες φορές κι αν ρώτησε ...
μάταια !
απόκριση δεν πήρε
κι έτσι, με την άγνοια
ποτέ δεν αναπαύθηκε

Στροβιλίζονται σκηνές ναυαγίου
τις νύχτες της αγρύπνιας
γύρω από τα μάτια της ενθύμησης

Κυλούν τα δάκρυα της ειμαρμένης
καταλήγοντας σε βυθούς
υποχθόνιους και δύσβατους

Και τα ανεξήγητα
παραμένουν μυστήρια αναπάντητα
που στιγμιαία έλαμψαν
και χάθηκαν
στους ατραπούς της σκοτεινότητας
στης δίνης τις πτυχές
ως θύελλας
στην οργή του μεσονυκτίου

© Έμυ Τζωάννου
23 / 03 / 2017