Ο Έρωτας μπορεί να σταματά τον χρόνο και δεν υπάρχει πριν, ούτε μετά, απλά το τώρα.

Λες και δεν κυλάει πια ο χρόνος, έχοντας πνίξει τα ρολόγια σ’ ερωτικούς, απύθμενους βυθούς, όπου βυθιζόμασταν και χανόμασταν.

Λες και ανασαίναμε μόνο για μας, ο ένας για τον άλλον, προσηλωμένοι στις απόλυτα δικές μας μοναδικές κι ακόρεστες στιγμές, που απολαμβάναμε, ρουφώντας τες μια-μια, σαν μεθυστικές σταγόνες ποτού.

Με χάιδευε με μια γλύκα κι ήμουνα μεμιάς διασκορπισμένη στα πέταλα του κορμιού του, διασχίζοντας τα ανεξέλεγκτα πέλαγα του πόθου, βυθισμένη στα ανομολόγητα μονοπάτια του έρωτά μας.
Ήμουν σαν υπνωτισμένη από τη γλύκα των χαδιών, των φιλιών και των λόγων του κι ήταν σαν να ήθελε να με λιώσει με την ορμή του.

Αν ήταν να αφήσω αυτόν τον κόσμο, αναμφίβολα αυτή, θα ήταν η ωραιότερη στιγμή !!!

© Έμυ Τζωάννου
Η Αγάπη μου …, Μεσόγειος ( μυθιστόρημα )